Party @ Paraty

Na een avondje gezelligheid bij het hostel tot 02:00u zitten praten over muziek zoals hiphop en dubstep met Terere een jongen die in Che Lagarto werkt, de accu van zijn laptop was leeg, anders hadden we waarschijnlijk tot de volgende ochtend muziekervaringen uit zitten wisselen.. de volgende dag staat er een boottocht op de planning.. we zitten op de boot met Juan uit Colombia 3 meiden uit Ierland en het klikt eigenlijk best goed.. de boot is groter dan verwacht en boven op de met een zijltje overdekte kajuit liggen kussens en is eigenlijk best chill.. onze kapitein Diëgo ziet er gangster uit, maar is eigenlijk heel rustig en verlegen.. hij spreekt geen Engels en Portugees is en blijft toch best wel moeilijk.. we komen nog niet veel verder als Bom Dia, tudo Bem? En obrigado, maar gelukkig spreekt Juan uit Colombia heel goed Portugees en Engels, handig zo’n tolk in het gezelschap.. ik heb de hele weg vanaf het hostel tot aan de haven, met hem lopen praten en dat klikte meteen en is gezellig en we hebben een hele hoop lol… Diëgo kwam me bekend voor als de jongen die die ochtend een peukie kwam bietsen en hij is volgens mij iedere avond bij Che Lagarto.. en zat er bij toen we gitaar aan het spelen waren… na even te hebben gesnorkeld in een baaitje waar we voor anker gaan en een schildpad te zien.. gaan we naar een klein eilandje waar we hele lieve kleine schattige aapjes zien.. ze zijn zwart met grijs gestreept en hebben een hele lange staart.. Diëgo geeft de tonijnen die in zee zwemmen wat brood en de aapjes.. we zien tientallen vlinders en ook komen er verschillende rode en gele vogels een stukje brood halen, Diëgo vist een zee komkommer een zeester en een jellyfish uit het water en er heeft een zee-egel in m'n hand gekakt.. Hopla terug de zee in.. Ik dacht dat de Braziliaan zei : 'he's Mad' maar het was mud haha… vervolgens zien we een hele rare grote loopvogel met een spitse snavel en een blauwe gloed… ik dacht dat het Roadrunner was Juan heeft het even vertaald en volgens Diëgo is het een Saracura...
Na een aantal idyllische stranden en tientallen eilandjes komen we een heel aanhankelijk Hondje tegen op verlaten strandje.. even spelen, apporteren deed hij niet.. ach ja natuurlijk… spreekt geen Engels haha.. maar toen we weer naar de boot zwommen wilde zij mee.. en wij wilden haar ook houden.. ze zwom zelfs een heel eind het water in.. heel aandoenlijk.. op het volgende strandje gaan we lunchen.. met zessen lekker lunchen.. beetje kletsen.. gezellig.. 'Toevallig' zijn we alle 6 leraar… eigenlijk de meeste backpackers die je tegenkomt.. Ierland hebben docenten 8 weken zomervakantie.. emigreren?!? Hahaha… op de terugweg lekker zonnen op het bovendek.. het is goed te hebben hier.. jammer dat de zon al tussen 16u en 18u ondergaat… terug in het hostel… Barman Leo heeft weer een drankje om te proeven.. mmm… lekker… het is vandaag Fiësta Junina.. ofwel juni feest.. er staat een podium klaar voor een band en het personeel van Che is het gezellig aan het maken met mooie versieringen.. kok Anderson heeft soep gemaakt en er speelt een grammofoonplaat met folkloristische Braziliaanse muziek… heel gezellig allemaal.. met een drankje aan de bar.. de zangeres/triangelspeelster van de band rookt een klein zelf gedraaid sigaretje.. benieuwd wat het is… even vragen het is pijptabak en het ruikt eigenlijk heel kruidig en best lekker.. in het dorpje even lekker een pizza gegeten… en weer terug bij het hostel wordt er live muziek gemaakt en door een paar stellen de Foho gedanst.. na een tijdje observeren ben ik er nog steeds niet achter hoe de passen gaan, maar het heeft wat weg van zouk en van kisomba.. toch maar even proberen.. als je niet nadenkt gaat het eigenlijk best okay.. even hup alle salsa en bachata pasjes overboord en opeens komen we in een soort van polonaise terecht die uitmond in twee Rueda de casino-achtige cirkels.. een soort heel vriendschappelijk battle waarin je onverwacht ineens in het midden van de cirkel staat en wat mag showen en alles is eigenlijk prima… heel leuk om dit mee te mogen maken en het voelt een beetje alsof het een soort van Carnaval is en opeens heb ik één of ander traditioneel hoedje op van junior die ook in het hostel werkt… lekker meedoen… na weer een lekker ontbijtje.. en de nodige boksen.. dat hoort er hier bij.. vandaag de volgende reis naar Foz do Iguazu via Sao Paulo geregeld.. en ’s avond Churrido ofwel Bbq en dat kunnen ze hier in Brasil wel.. ze hebben hele grote bbqs met lange spiesen waaraan ze meest lekkere dingen bereiden.. smullen dus… gezellig aan tafel met Juan en de Ierse meiden.. potje bullshit gespeeld en volop gekletst… die avond is er een soort van rockfestivalletje op het plein in het centrum even de sfeer van het koloniale dorpje proeven.. Raffael Pio de gitarist die vaak in Che komt staat ook op straat te spelen.. lekker biertje doen en Smirnoff ice.. Petro het vakantievriendje van Kat is er ook bij en samen met hem en Juan en de meiden gaan we naar een club.. Paraty33.. waar een DJ is en een bandje speelt.. je krijgt bij binnenkomst een kaart waar de drankjes op genoteerd worden en achteraf blijkt er ook entree te zijn… leuk dat er door de locals opgemerkt wordt dat wij deze ‘nieuwe’ muziek van hun allemaal mee te kunnen blijken te zingen haha… rond 03:30u komen we terug bij Casa Colonial na met een paar borrels op van steen tot steen te zijn gezwalkt door de straten van Paraty, we hadden even vergeten het hostel te verlengen.. eigenlijk samenloop van omstandigheden en gebrek aan motivatie haha… maar daardoor weer een nieuwe ervaring.. de Casa lijkt stil te hebben gestaan in de tijd en doet de naam eer aan.. het staat vol met antieke spullen en het lijkt net of we in de tijd leven dat de Portugezen Brazilië tot hun kolonie maakten.. donker hout, kroonluchters.. schalen.. een tafel waar je met maarliefst 22 mensen aan kan zitten.. kandelaars.. schilderijen.. en klassieke muziek op de achtergrond, hemelbed in de kamer en tjoep een kat onder het bed… eigenlijk kom je hier overal honden tegen.. is die hond van jou? De eigenaar van de casa die voormalig gepensioneerd burgermeester van Paraty blijkt te zijn komt na een paar keer bellen uit zijn bed… het was me weer een gezellig dagje..
De volgende ochtend de zon op de gallerij op de eerste verdieping met mooi uitzicht op de rommelige tuin met palmbomen en bananenplanten en twee parende vlinders recht voor onze neus.. en daarna een vorstelijk ontbijt aan de lange tafel.. vandaag gaan we met Juan en Juan’s Angels (de Ierse meiden) naar het strand in Trinidad tenminste als ze uit bed te krijgen zijn en anders moesten we de deur maar intrappen.. ze zijn boven theewater, maar wij nemen maar vast een bus eerder… kun je nagaan! Normaal zijn wij altijd de laatste haha… misschien daarom de goede klik haha.. we liggen heerlijk relax op het strand, maar na een uurtje ineens regendruppels die als koude druppels in een warm zonnetje op je huid vallen… regenboog erbij en het plaatje is compleet.. Juan en Kat, Mary en Eimear zijn inmiddels (brak en dan zo’n thundermountain busritje) gearriveerd en ook de Fransen (waarvan één meisje dus eigenlijk Nederlands is) die een gitaar bij zich heeft.. zodat ik een Iers nummer van Pete Murray kan spelen voor de Ierse meiden, omdat ze dit nummer niet kennen… Opportunity… maar eerst een potje frisbee met de Fransen ze hebben een soort ring die veel stabieler door de lucht vliegt dan een frisbee.. best een leuk ding.. en ff lekker gesport… na mijn eerste Capoeira les van Johnny.. terug in het dorpje is er een soort festivalletje aan de gang.. een bandje speelt reggae… en na een armbandje van Juan te hebben gehad haha… spurt ik even naar het marktje achter het podium om ons allemaal te trakteren op een Brigadeiros… een soort van reuzetruffel met chocolademousse en een aardbei er binnenin… lekkkkkeeerrrrr!!!! ;p op de terugweg staat er een auto stil.. de bus kan er niet langs en kan ook niet stoppen, want dan komen we de heuvel niet meer op.. de koppelingsplaten beginnen te verbranden en heel de bus ruikt ernaar.. in het donker… en heel de bus begint zich er in het Portugees mee te bemoeien, wat een spektakel.. maar alles komt goed… als we terugkomen bij het hostel zijn we inmiddels veel te laat voor het avondeten.. maar als je maatjes bent geworden met de kok.. dan wacht er toch nog een vol bord eten op je, noodles… en Guanabana een soort vrucht die heel zuiverend is voor de nieren… en een Caipi.. mmmm… wat opvalt hier in Brazilië is dat er hele lange rijen staan voor de bushaltes… en dat iedereen netjes in de rij blijft en nergens wordt er voorgedrongen.. kunnen ze in de rest van de wereld nog een voorbeeld aan nemen… Che legarto is eigenlijk een soort van Hotel California, want ik vind het moeilijk om weg te gaan.. zo relax is het hier.. maar na 5 dagen is het ook wel weer mooi geweest en nemen we afscheid van al het personeel, Lolo, Leo, Terere, Anderson en van Juan en de Ierse meiden… hè.. dat is even een lastig moment, maar er komt vast nog veel meer op ons pad.. de Ierse meiden komen een keer naar Nederland en Ierland here we come… Leap Year.. ps. I love you… Live… voor Juan is het iets verder weg.. hoewel een kennis in Colombia ook altijd handig is :) in de bus naar Sao Paulo zitten we met alleen maar locals.. één Braziliaan zat ook in Che Lagarto.. hij is een weekendje weg geweest en moet vanavond weer werken.. hij is editor bij de Braziliaanse tv.. en maakt ook muziek.. klik… aardige gast.. het busstation in Sao Paulo lijkt wel net zo groot als heel schiphol.. 50 opstapplaatsen en een doolhof om het toilet te vinden.. maar hierna mogen we weer 17 uur in de nachtbus naar Foz Do Iguazu, waar ik nu al over kan zeggen dat het de busreis meer dan dubbel en dwars waard is geweest.. ik loop een beetje achter met typen, maar dat is een goed teken… heel wat in petto voor het volgende verhaal… nu al zin in… Boa Nuitte…