Kyte Surf Paradise

Na 3,5 uur vliegen naar Sao Paulo en daarna 4 uur vliegen naar Fortaleza even 4 uurtjes slapen om dan de bus te nemen naar Jijoca, want de bus kan wel eens vol zijn en we konden 's nachts op het vliegveld geen kaartje meer kopen.. Dan vijf uur in de bus zitten om vervolgens achterop een 4x4 jeep het laatste stukje af te leggen naar Kytesurfers' paradise Jericoacoara.. Maar eerst even pinnen, want er zijn daar geen ATM's ... En geen wegen.. Dus we stuiteren alle kanten op en waaien er bij af.. We scheuren langs duinen van tientallen meters hoog van maagdelijk wit zand.. Door riviertjes en om ons heen rijden een paar jeeps vast in het zand.. De drunense duinen zijn er niets bij vergeleken, het lijkt eerder of we door de Sahara rijden.. Parijs Dakar.. Camel trophy.. Langzaam aan ontdooien we een beetje van die koude nachten in de Pantanal en gaan van vijf graden naar 35 graden.. Beter! ;D we komen aan bij het uit zes hoofdstraten (met strand zand) bestaande plaatsje en het is eigenlijk moeilijk in woorden uit te drukken, misschien wel het mooiste plekje op aarde, maar ik zal het proberen te omschrijven...het lijkt net of we in een film terecht zijn gekomen.. De mooiste duinen, zo ver je kan kijken strand.. Torenhoge palmbomen.. Bob Marley uit de speakers.. De lekkerste cocktails.. O.a. Caipirinas van passievrucht, maracuja.. Of andere exotische vruchten, overal hangmatties en heel de dag... 'Voetjes in het zaaaand! ;D ' mmmmm!!!!!
Verder kun je heel de dag paardrijden, met buggy's scheuren, chillen, wordt er gekoorddanst, capoeira op het strand, sandboarden, windsurfen en Kyten.. De locals bestaan uit een kruising tussen rastafari's, surfers en hippies... Relaxt volk dus.. Of dit al niet genoeg is gaan we s'avonds tegen half zes, met bijna iedereen die hier aanwezig is.. Een man of 200 boven op een 20 meter hoge duin met zijn allen zitten picknicken/chillen met een drankje erbij.. Om te genieten van THE Emerald sunset, een van de mooiste zonsondergangen van zuid Amerika, misschien wel van de wereld... Even stil.. Speechless... Dit waren nog maar de eerste twee uurtjes en dan ben ik vast nog wat vergeten.. Zelfs als je s avonds uit gaat eten zit je bij het restaurant zelfs met de voetjes in het zand.. Helaas heb ik een cold turkey ervaring, want ik ben mijn telefoon verloren.. Die ligt waarschijnlijk op de zeebodem of in het zand van de duinen... Of inmiddels misschien in iemands broekzak... Het ergste is nog dat ik van een week foto's kwijt ben, maar gelukkig hebben we nog wat foto's op Hills IPhone en op een Sony cameraatje wat we op Schiphol gekocht hebben.. En alle mooie dingen hier doen me het verlies snel vergeten.. Gelukkig mag ik op Hills Phone af en toe swipen tegen de ontwenningsverschijnselen.. Inmiddels hebben we lekker een paar daagjes op het strand geschilled en de grote koperen ploert in enkele minuten onder zien gaan.. Terwijl er op het strand van alles te zien is zoals mooie capoeira demonstraties met veel muziek erbij waarbij je op gaat in de menigte.. Hebben we inmiddels kyte level 1 in THE pocket.. Gisteren met een buggy door de duinen gecrosst en gesandboard van een 70 meter hoge duin.. En met de 'doppelmayer' quad weer naar boven.. Lekker chillen in een hangmattie.. Zeepaardjes gespot en flink met een buggy door de duinen gecrosst en met de buggy op een houten vlotje als pond een riviertje overgestoken.. En gaan we vandaag voor Kyteboarden level 2 .. Heus met een kyte en boardje de zee op.. Adrenaline.. We gaan met Massimo.. en Christina en Camilla onze instructors en een man of 12 in een tralalala twidilididie busje enkele kilometers.. wind afwaarts.. Langs de duinen en het strand.. Tot we een mooi verlaten plekkie hebben om te boarden.. We kunnen haast niet geloven dat we al mét boardje de zee opgaan.. Zo na 3 uurtjes les.. Ik krijg een andere vlieger dan de vorige keer die was 7,5m2 en vandaag eentje van 9m2 North .. Goed spul! We hebben inmiddels geleerd hoe je een vlieger moet opbouwen.. De theorie over de wind en veiligheidsmaatregelen, communicatie op afstand.. En besturen de kyte al een beetje, je moet er echt gevoel in leggen.... Aanvoelen.. Corrigeren.. En we hebben inmiddels de body-drag en de Superman geleerd.. Hoe kom je terug naar het land als er een probleem is.. Dus nog ff de Superman herhalen en bordje mee de zee op.. Nou is dat best handig als je al ooit op een bordje gestaan hebt met snowboarden... Maar de Waterstart is toch ff anders dan de sneeuwstart... Maar ik heb inmiddels het gevoel mogen proeven.. En een paar keer een paar seconde over het water gesuisd... Geweldig! Maar wat mag je ook verwachten in twee keer 3 uurtjes waarin je ook nog 4 vliegers opbouwt... Nog ff gitaar spelen bij Massimo zijn Kyteclub... En een drankje... En we hebben level 2 voor 2/3 gehaald.. Dit smaakt naar meer!! ... Het is hier nog wel een paar weekjes uit te houden.. Maar helaas morgen weer op de terugweg...
Todo BEM @ Kytestrophic Jericoacoara ...
Para.... Para.... Paradise...