Van Udaipur fort naar Pushkar

Namasteeeeej… pluk de dag…. Wat zullen we vandaag eens gaan doen.. weer een fort.. okay nog eentje dan… jaa deze is wel heel mooi… nou vooral grooot.. er is met 3000 man… 15 jaar aan gebouwd.. no nooo audioguide.. 3 keer is scheepsrecht.. maar we hebben het wel een beetje gehad om n uur met zo’n mp3 speler rond te lopen.. maar we hebben ons toch maar een apparaat aan laten smeren.. zat er gratis bij… dus nederlanders als we zijn… dus zelf maar een beetje een speedtour door het frot.. uhm fort… een paar opgeschoten hindutieners probeerd hill op de foto te krijgen.. hè lukt niet rickystan staat er heel de tijd voor.. ze proberen het nog eens van een andere hoek.. haha lukt niet… abeh djan abbi… ofwel flikker nou eens een eind op eikel hahaha… het onoverwinnelijke fort is toch wel erg mooi en je hebt een mooi uitzicht over de lichtblauwe huiskes.. .. op het eind van de tour moet je natuurlijk langs de winkeltjes… de japanner probeert nog ff onopgemerkt met flink wat zoom wat karakteristieke Indiase mensen op de gevoelige plaat te krijgen.. toch leuker als fotos van stenen van een fort.. aan het eind van de route ff mn rijbewijs terugvorderen in ruil voor een audioguide… het meisje achter de balie… ofja.. in de partytent met mobiele airco.. ja dat heeft veel zin.. thinks I am handsome guy.. mmmmm… lekker oprecht want ze heeft niets te koop… hè wa fijn! Ooooh dat mag toch helemaal niet… vieze.. H… hahaha… Ik schrijf nog wat in het gastenboek en hoppa langs de fortshops.. Hill (my Dutch shakira :) ) leert het ook al en pingelt lekker af op een paar armbanden… de gast die allemaal wil knuffelen en muziek wil uitwisselen (helaas wil de bluetooth geen verbinding maken met Hindifoons) vind mn krullen mooi en blauwe ogen… pfff wanneer komt het… en jaaaahoooor… we moeten ff iets in zn shop uitzoeken.. helaas heeft hij alleen maar meuk… nou ja.. dan maar een mini ganesh beeldje.. dat wilde ik toch al zo graag hebben… nou kost het ook geen drol… (haha drollen zijn kostbaar in India… want met het vettige gekruide, geoliede eten is het heel moeilijk om een drol te produceren, de cowdumps in de street worden als een beetje zijn opgedroogd ook weer gebruikt om een vuurtje mee te stoken..) nou kostte het beeldje 50 rupees en dat is ongeveer 80 cent… dus ja afbieden is niet echt nodig… soms is het ook wel leuk om een hogere prijs te bieden.. daar snappen ze helemaal niks van.. en dan gaan zij afbieden… ik probeer m een fooi te geven, maar dat wil hij niet… zouden de complimenten dan toch oprecht zijn geweest.. dat is heel moeilijk te bepalen hier… toch blijven het heel vriendelijke mensen… soms moet je Danjévaaa zeggen betekend ‘dankjewel’… en soms is het Zoukrijaa… de helft van de bevolking is Hindu.. de andere helft Moslim.. toch heb ik voor mijn gevoel meer met de Hindi… da’s meer mijn ding.. en de mensen lijken aardiger en oprechter… nou was het ook wel zo dat je aan een kassa moest gaan betalen dus waarschijnlijk mocht hij geen fooien aanpakken.. maar ook daarna losgegeven wilde hij het niet aannemen… het is natuurlijk ook geen bedelaar, maar misschien zijn het regels van de baas of van de kaste… zooooo dat was het Fort…. On da road to Udaipur.. een volgens lonely planet romantisch stadje.. met… je raad het nooit… een Fort.. oh nee een paleis.. da’s weer eens wat anders… we hebben een hotel dat door 3 jonge gasten gerund word, ze hebben het hotel geleased en proberen er wat van te maken… op het rooftop restaurant.. staan 4 tafeltjes.. bezet… het meest romantische plekje was nog vrij.. huppakee slippertjes uit en in de lotushouding… mm.. meer yoga nodig denk ik… kleermakerszit dan maar op een paar kussentjes.. met een minitafeltje erop… het uitzicht over het meer met aan de andere kant van het meer alle lichtjes van de huizen, tempels en kastelen.. alleen het flesje Moët of prosecco ontbreekt nog… de jonge honden van het hotel draaien moderne Indiase mixen op hun subwoofer setje eigenlijk best gezellig.. morgen gaan ze een film draaien voor ons.. Slumdog milionaire.. heb m gelukkig al gezien.. in Udaipur is trouwens ook een film opgenomen.. bij het hotel midden op het meer zijn scenes geschoten voor Octopussy.. 007… samen aan een kingfisher biertje (flessen zijn hier 0,6 ltr).. en garlic naan met 48 teentjes knoflook… morgen geen last van opdringerige verkopers denk ik… de tijd vliegt… uren gekletst… en lekker naar bedje.. de volgende dag weten we het paleis binnen te komen zonder een audioguide… easypeasy… deze keer echt een turbotour door het paleis.. op naar het park… waar de eekhoorntjes op sultana-werp-afatand gezellig mee komen knabbelen… we zitten onder de palmbomen bij de vijvertjes en lekker ff chillen op n bènkske… het grasmatje ligt er netjes bij (buitenzorg? haha) en lekker het stadke in… shop till you drop….. no..no… lekker ff gechilled bij het riviertje.. waar de troep.. en plastic en afval ronddrijven… het water meurt.. en toch is er iemand zijn wasje aan het doen… zal lekker schoon worden… de smalle straatjes met de vele winkeltjes.. zijn leuk…. Als je vriendelijk blijft lachen… en mafkezen… roept… dan lachen ze vriendelijk terug… (btw. Mafkeese betekend ‘sorry’ in het Hindu)… ze zijn helemaal niet opdringerig…. Als je een beetje door de rotzooi heen kijkt dan zou het nochtans, desalniettemin, enigszins, te zijner tijd, best wel een romantisch stadje kunnen zijn…
’s avonds nog lekker gegeten on da roof… Purri met Paneer pakeza.. smaakt nog best lekker ook… gelukkig doet zijn film het niet anders hadden we met zn allen (2-en de rest was al gevlucht) voor de laptop Slumdog zitten kijken… de eigenaar van het hotel.. en ik zijn koning in het langs elkaar heen lullen… echt een praatje maken zit er niet in…. Misschien… door het engels wat ze niet zo goed beheersen, soms komt een ober en je besteld een thee en een sapje… dan moet je niet raar staan kijken als hij met 2 koffie terugkomt.. nou doe ik wel aan zelfreflectie hoor.. haha… ik weet dat ik er ook wat van kan… hè Hill… haha… maar ik houd gewoon van ff een praatje maken… geintje en slappe klets… maar dat gaat niet hier.. haha… gelukkig is het niet alleen bij mij ‘gedeelde smart is halve smart…’ Hill moest naar het toilet.. we zaten op een terrasje. Maar die hadden ze niet.. een jochie zou wel ff de weg wijzen naar een wc.. ‘do you speak english?’ ‘yes..’ ‘is it a hotel?’ ‘yes’ ‘is it far?’ ‘yes’ ‘what’s your name?’ ‘yes’ hahaha…. we zijn nu op weg naar Pushkar… het volgende plaatsje.. wel een uurtje of 7 rijden… dus lekker gaar in de auto… de v-snaar van Sunil’s auto… piept behoorlijk… handig hoeft ie niet te toeteren.. dan horen ze hem zo al aankomen.. ohja dat moet ik er ff bijzeggen… (of had ik dat al gezegd?!? Haha ken mezelf) ach daarom ben ik ook leraar geworden (herhalen.. herhalen..) en dan d’rbij is het veels te veel om bij te houden wat ik tegen wie allemaal zeg…. Niet te doen!! Voorruit dan maar nog een keertje.. dat maakt de zaak duidelijk… ze toeteren hier normaal ongeveer 500 keer per 10 km.. om aan te geven.. pas op! Hier kom ik!! Als ze weer eens gevaarlijk inhalen.. of precies tussen 2 koeien door een tuktuk.. passeren… we maken een wedje.. zou Sunil de grap meteen snappen of pas later… ‘so Sunil, the car makes a lot of noise….. but where are we going today?…’ … ‘we’re going to Pushkar’ ….. ‘do we have to push the car??’… helaas snap tie m na 3 keer nog niet haha.. maar wel de weddenschap gewonnen… waar hadden we ook weer om gewed?.... aah joooh we komen die 7 uurtjes autozitten wel door… no hurry….. no chicken… no curry…. Namasteeeeèèh,….
R!CKSTAN…